Greece-France 90-85

Το να γιορτάσεις επειδή αυτά τα παιδιά πήραν (ιστορική επιτυχία!) δύο μετάλλια σε ένα μήνα, είναι σαν να πηγαίνεις βόλτα ένα αρνί το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Δεν μετράει να γεμίσουν τον τοίχο τους με μετάλλια και βραβεύσεις στα 19 τους, αλλά στα 34 να ολοκληρώνουν μία καλή καριέρα στο μπάσκετ.



Ταπεινή άποψη, και πάντως όχι για να φανούμε αιρετικοί, δεν έχει καμία σημασία τι συνέβη στη Ρόδο – ακόμα κι αν αντί για το χρυσό αυτοί οι Νέοι Ανδρες αποκλείονταν από την α’ φάση του ευρωμπάσκετ τους.

Ουσιαστικά τη δουλειά τους την έκαναν στη Νέα Ζηλανδία. Φοβερό, ε; Παιδιά 19 ετών και τους περιφέρουμε από γήπεδο σε γήπεδο για το... καλό το ελληνικού μπάσκετ.

Μισοαστεία – μισοσοβαρά, έρχεται στο μυαλό η ιστορία του πλοίου Amistad το 1839, όπου μαύροι σκλάβοι επαναστάτησαν, συνελήφθησαν και η δίκη τους αποτέλεσε την αρχή για την κατάργηση της δουλειάς στις ΗΠΑ!

Άντε, και για τα δικά μας παιδιά. Αυτό που τους πρόσφερε απλόχερα η εθνική (χρόνο συμμετοχής, επιτυχία), τούς το στερεί με τους συνεχόμενους αγώνες. Κλείνουν έναν μήνα σκληρών υποχρεώσεων από τη μία εθνική στην άλλη.

Δεν είναι κακό να παίζουν. Το κακό είναι να εξοντώνονται στο βωμό της υστεροφημίας ενός... μέλους. Το κακό είναι αυτοί οι παίκτες να μην έχουν ούτε δευτερόλεπτο να βελτιώσουν τις πολλές αδυναμίες τους. Το κακό είναι, και αυτό το αντιμετώπισε ο Κώστας Μίσσας, ότι αυτοί οι νεαροί δουλεύουν σε ένα μπάσκετ σκοπιμότητας από τις μικρές εθνικές, ξεχνώντας την παράμετρο του ταλέντου.

Βλέπουμε σύνολο υπερβολικά κυνικό για την ηλικία του. Σκληρή, πολύ σκληρή άμυνα (γηπεδούχοι είμαστε και αυτό κάποια στιγμή δεν θα μας βγει σε καλό), αργός ρυθμός, λέι απ ή τρίποντα. Τίποτε άλλο.

Ο Μίσσας προσπάθησε να βγάλει τον αιφνιδιασμό από ριμπάουντ, πιο γρήγορο μπάσκετ, αλλά στο τέλος προσαρμόστηκε σε αυτό που γνωρίζουν οι αθλητές μας.

Μέχρι πέρυσι, ψέματα, μέχρι και τη Νέα Ζηλανδία, πιστεύαμε ότι αυτά τα παιδιά συγκροτούν εξαιρετική ομάδα, ουδείς όμως θα παίξει μπάσκετ στο εγγύς μέλλον. Διότι τώρα έπρεπε ήδη να πρωταγωνιστούν στην Α1. Στη Ρόδο παρατηρούμε πως πέντε από αυτά τα παλικάρια αξίζει άμεσα να αγωνιστούν πολύ, διότι πλέον δεν μιλάμε για ταλέντα (ταλέντο μέχρι τα 17).

Τώρα χρειάζονται 30 με 40 ημέρες ξεκούρασης, ώστε τα επιστρέψουν τα σώματά τους σε κατάσταση για να δεχθούν προπόνηση. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, όταν θα ξεκινούν οι προετοιμασίες πλην κολλεγιακού. Πού θα βρει το χρόνο ο Παπανικολάου να δουλεύει ως σμολ φόργουορντ, ο Σλούκας να σταθεροποιήσει το σουτ του, ο Γιαννόπουλος την ντρίμπλα του και ο Μπόγρης το κορμί του;

Το να γιορτάσεις επειδή αυτά τα παιδιά πήραν (ιστορική επιτυχία!) δύο μετάλλια σε ένα μήνα, είναι σαν να πηγαίνεις βόλτα ένα αρνί το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Δεν μετράει να γεμίσουν τον τοίχο τους με μετάλλια και βραβεύσεις στα 19 τους, αλλά στα 34 να ολοκληρώνουν μία καλή καριέρα στο μπάσκετ ζώντας τους εαυτούς και τις οικογένειές τους. Όπως τους αξίζει.

Τους βάζουμε τώρα στα πρωτοσέλιδα, τους ξεχνάμε εύκολα σε δύο ή τρία χρόνια όταν θα παλεύουν στη Β’ ή τη Γ’ εθνική. Χαρήκαμε για τις τεράστιες επιτυχίες τους, περισσότερο όμως προβληματιστήκαμε για το αν θα έχουν μέλλον. Αν ο Σλούκας θα πάρει χρόνο συμμετοχής στον Ολυμπιακό, ο Παπανικολάου στον Άρη και ο Μπόγρης στον Παναθηναϊκό. Δύσκολα, πολύ δύσκολα. Δεν ρισκάρουν πλέον τέτοιες ομάδες με τόσες υποχρεώσεις να αφιερώσουν χρόνο σε νέους αν οι νέοι δεν είναι ήδη έτοιμοι.

Για έναν άνθρωπο πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε το χρυσό της Ρόδου. Μέχρι τώρα νομίζαμε ότι ο Κώστας Μίσσας αδικείται που δεν βρίσκεται στην Α1. Τώρα βλέπουμε ότι για τον ίδιο είναι ευλογία να μη συμμετέχει σε ένα πρωτάθλημα ξεπεσμένο, χωρίς καμία προοπτική. Διδάσκει σε Γυναίκες και Νέους Άνδρες κι αυτό αρκεί για όποιον ξέρει.

Νοιώσαμε καλά που και φέτος ο πρόεδρος και μέλος (ένας είναι) με τα υπόλοιπα παλικαρόπουλα της ομοσπονδίας έκαναν τις διακοπές τους σε κοσμπολίτικα μέρη. Ήταν μία ανακούφιση όταν μάθαμε πως και αυτά τα ξενοδοχεία διέθεταν πισίνες στα δωμάτια. Αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη για όποιον θέλει να διοργανώσει ευρωμπάσκετ.

Σημασία έχει η υστεροφημία του Γιώργου Βασιλακόπουλου και πόσα μετάλλια πιστεύει ότι έφερε στη χώρα. Το δάσος το έχασε προ πολλού. Κρίμα για έναν παράγοντα με τεράστια προσφορά στο πρόσφατο παρελθόν. Κρίμα, μεγαλύτερο, που δεν υπάρχει κανείς άλλος να πει μια κουβέντα.

Σημείωση: Ο γράφων πιστεύει ότι ο Νίκος Παππάς διαθέτει το καλύτερο και πιο πλούσιο επιθετικό ταλέντο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ομως για την απαράδεκτη ενέργειά του να φτύσει αντίπαλο στο παιχνίδι με την Ισπανία θα πρέπει πρώτα απ' όλα να προβληματίσει τον ίδιο. Πριν επιληφθεί γι' αυτό η ομοσπονδία θα πρέπει πρώτα απ' όλα ο Νίκος να ζητήσει συγνώμη από τον εαυτό του.

what about the translation???
i didnt understand any thing...

Greece defeated France 90-85 to win the men's under-20 European championship on Sunday.

Forward Costas Papanikolaou top-scored with 15 points for Greece, with six other teammates scoring in double figures. Guard Edwin Jackson scored 32 points for France, which had defeated Greece in group play in the tournament.

France led 59-50 early in the third quarter, but Greece used a 21-2 run to build a double-digit lead which it held until the final seconds, when France scored successive 3-pointers in a desperate comeback attempt.

Seven players in Greece's 12-member squad were part of the team that took silver at the under-19 world championships in New Zealand earlier this month, losing to the United States in the final. The same players also formed the core of the Greek team that won the under-18 European Championship in 2008.

i think guys portugal is the best country in football!!!